Поэзия және проза

Бішкектегі аға-досым, көрнекті ақын Атантай Акбаровтан аударма: Қасиетті баба, әжелер Батыр, дана болған баба, әжелер, бойларына асыл қасиет жинаған. Елді,

Кітап бетін ашпайды неге дәулер, «Керегі жоқ темірдің итке»,-десет. «Ел байлығын тонайық одан дағы, Не боламыз жан қамын күйттемесек?» Қытайдағы

Бiр сабақ гүл – Ай бетiнде биiкте, Сол гүл барда – Ай ажарлы, түн жарық! Менiң жаным – алтын мүйiз

О, Ашина*! Қасиетті Бөрі тегім, Қасиетің ұрады-ау, тегі сенің, Тағбаштың* сансыз қолын талқан еткен, Рухыңмен қашан мен көрісемін. Ер Түрік!

 Қазақ деген ел едім мен, асылмын! Асылдардың білер бірақ бәсін кім? Топқа түскен тұлпар сынды тегінде, Тектіліктен мүсінімді жасырдым.  

Сен – қазақсың! Қазақ деген ел бөлек, Қазақ салған соқпақ бөлек, жол бөлек. Киіз үйі Жер сияқты жұп-жұмыр, Шаңырағы күн

Көріп жүрсің күн сайын көзі барың – Әркім теке санайды өз лағын. Ұл-қызыңды құтыртып, желіктірсең, Абыройдан оп-оңай ажырауың. Бағалайды біреулер

(Әзілге әзіл немесе жексенбілік жазба орнына) «Сұлуларға арнайсың жырларыңды, Өлеңмен елге жайып, сырларыңды. «Әйелің ұрыспай ма?»- деді досым, Біле ме,

Көріктісің, қарағым көріктісің, Құралай ма ең, әлде үркек елікпісің. Жалғанға тек мен үшін келіппісің, Жоқ әлде, басқа жанға серікпісің. Көріктісің,

Ғұн ба, әлде сақ па, түп-тегіңіз, Жігіттер неткен қайсар, епті едіңіз. Осынау Ұлы Дала төскейінде, Салт атпен талай жерге жеткеніңіз.