ҮЙДЕН ШЫҚҚАН «БҮЛІК»

Үйімнен бүлік шықты!
Қайтейін,
қатынымның құлағы түрік шықты.
Бірде жылап,
бірде бөлмесінен күліп шықты.
Енді бірде,
екі білегін түріп шықты.
Айтатыны:
Дамыған жұрттың тұрмысымен қанығыпты,
Соларша өмір сүруді… сағыныпты…
Түк түсінсем бұйырмасын!
Қатыным қайтадан құйындасын!
Бұрын «құдайындай» сеніп келген,
Ендігісі мынау?
Кім болды екен желіктірген?
Болса да атақ мықты!
Шаңырағымнан шатақ шықты!
Қатыным бастап,
балаларым қостап,
жағама жармасып,
барлық түймелерімді отап шықты.
Шегініп барып жарға тірелдім,
Патшасы едім ғой отбасы дейтін «бір елдің!».
Сөзімді тыңдаудан кетіп қалыпты,
Температулары 40 — қа жетіп қалыпты.
Қан қысымдары «шарықтап» тұр,
Талаптары – қыран құстай қалықтап жүр!
Бірінің қолында көсеу,
Бірінің қолында ожау,
Болашағымның не болатынын қиын болып тұр болжау!
Бұған дейін естігенім – алғыс еді,
Ендігі айтатындары қарғысқа айналды!
Қатыным мысық еді –
Барысқа айналды!….
Сөздің турасы,
Тілі кере құлаш «алтыным»
Ара болып шақты,
Қолына ала салып,
Ұннан босаған ала қапшықты,
менің барлық кемшілігімді атап — атап шықты.
Сөйтсем,
«Мен отбасымды қанаған екем,
оларды түк сезбейтін мақұлыққа балаған екем.
Барлық ақшаны өзім ұстап санаған екем.
Әділетсіздік орнатып,
аямай тонаған екем.
Картопты ұрлап сатқан екем,
Қой-ешкіні оңаша баққан екем!
Жиһаздың бәрін сыртқа асырыппын,
Кілем-төсенішті құдыққа жасырыппын!
Түсім мен пайданы бөліспеппін,
Жалғыз өзім өрістеппін!
Несиеге көміп қойыппын,
Жылт еткен табыстарын көріп қойыппын!
Ешкімге ештеңе татырмаппын,
Мақтанға елітіп – жарқылдаппын!!
Өзім ғана жұта беріппін,
…барлығын ұта беріппін!
Ол аз десеңіз,
бау-бақшаны көршіге сатқан екенмін,
сөйтіп рахатқа батқан екенмін.
Қораны жалға берген екенмін,
Сырттағы жұртқа сенген екенмін.
Бір кездері…
…ауланы сатарда тұтылған екенмін,
Уәде беріп әупіріммен құтылған екенмін!
Билікті бермей – тасып кетіппін,
белгілеген межеден асып кетіппін.
Ауылдың бәріне қарыз екенмін,
Қарыз алудан жалғыз екенмін!
Малдың бәрін туысқа беріппін,
Сауда — саттықта танысқа сеніппін.
Қонақты үйге көп шақырыппын,
Балаға қимағанды соларға шашыппын!
«Келешек жарқын» деп уәде беріппін…
Уәдемді орындамай жүре беріппін.
Қарсы келгенді – ұрыппын,
Үлкен мафия құрыппын.
Сөздің ақыры,
отбасыма қарамаппын…
… жүректерін жаралаппын!
Қатынымның жаппаған жаласы жоқ,
Бірақ, бір  сөзіне таласым жоқ….
…Екі аяқтан дәрмен кетіп құлай бердім,
Дүниеңді қайтейін…
Бір жұтым су сұрай бердім…

Нағашыбай Қабылбек