ҚҰНАНБАЙДЫҢ АБАЙҒА БЕРГЕН МІНІ ЖƏНЕ АБАЙДЫҢ ЖАУАБЫ
Сол заманда Абай жиырма үш жас мөлшерінде Семейге білім іздеп жолға шығар жолында шешесі Ұлжан, екі ауылдағы құдалыққа себепті Мамай руының үлкен байы Тойғұлының үйіне бара кетуді тапсырады. Шешенің тапсыруын жөн көріп, Абай өз досы Ерболды ертіп Тойғұлы ауылына барады.





— Осы үш айтқаныңыздың үшеуіне де дау айтам, әке. Өзімдікі дұрыс деп айтам. Ең әуелі жайдақ суға теңгердіңіз. Қолында құралы бар жалғыз-жарымға ғана пайдасы тиетін шыңыраудағы су болғанша, құралды, құралсызға, кәрі-жасқа түгел пайдасы тиетін жайдақ су болғанды артық санаймын.

