Ана жүрегі

Жиенбай жырау. Үш жүзге мәлім болған Алшын, Кете тайпасының, Құлыс аталығынан Жиенбай жырау Дүзбенбетұлы(1864-1929) жайлы ұстазым, Машарап Әлиевтен(1916-1987) естіген әңгімем

Ас үйде тамақ әзірлеумен әбігерге түсіп жатқан анасының жанына ұлы жүгіріп келді. Ештеңе деместен, бір жапырақ қағазды қалтасына салып кетті.

Шайбани әулетінен Ауф бин Мухаллим текті жерден үйленген еді. Әйелі Харисқызы Умама да қызын ерекше әдеппен тәрбиелеп өсірді. Бойжеткен қызын

Бала кезден бірге өскен Бахон деген көршім әрі құрдасым бар. Түрі моңғолға ұқсағандықтан, мазақтағанда маңғол дейтінбіз. Шешесі бурят қызы болатын.

Бүгінгі қыз – ертеңгі асыл жар, аяулы ана, ардақты келін. Қыз бала әкесіне жұлдыз, шешесіне күн дейді. Қыз – ұлттың

Аналар-ай, біртуар дарасыңдар, Бұл өмірден өлшеусіз аласың бар. Кей уақытта ақылгөй, данасыңдар, Бейуақытта бейкүнə баласыңдар. Сабырменен ашуды жеңе біліп, Сан

— Түнде жатқан төсегіңді таңертен өзің жина. Жиналмай қалған көрпе жастықтың ішіне сайтан кіріп алады да, адамға жамандық тілейді. Жиналмаған

Жыл сайынғы 8 наурыз күнін тойлау тәмамдалды. Мерекелеу біткен соң әйелдер туралы өз ойымды хатқа түсіргім келді. Жалпы әйел заты