Поэзия және проза

Жүректен шыққанда, көзкөрген қайратты ерді — қайраткерді көз алдыңа келтіреді, есіңді жиғызады, намысыңды оятып, жігерлендіреді. Ақын ағамыз — Темірхан МЕДЕТБЕКТІҢ

Сары күздің жазған сары хатын ап, тұнжырайды бағы тайған атырап, жел өтінде қу бұтаққа ілінген, зар қағады, жалғыз сары жапырақ.

Ү Н Д Е М Е!!! Үндеме, үндеме, Арыстан ақырса, үндеме! Көк есек бақырса, үндеме, Үндеме күндіз де, түнде де.

Ақылды кім, ақымақ кім кеш білер, Білсе-дағы үндемейді естілер. Мүйізі мен бұлдап-бұлдап сақалын, Қой бастайтын болып алды ешкілер. Қойлар солай

(Қазақ тілі) Ұлттың тілі – шоқпар болды, шоқ болды, Біз өртендік, өзек жанды от болды. Ұлттың тілі – құлжа еді

Сарғайған сары күздің жүзін қара, Құйынның қырдан көшкен ізін қара. Сөгілген қабырғасы қаратаудың, Жан-кеудем жауар бұлттай бұзылды аға. Қасқалдақ қара