Поэзия және проза

Қызды ауылдың сыртынан, Қылаң еткен жиырма бес. Қызды көрсем қиқайып, Құлай кеткен жиырма бес. Суға келген жеңгейге, Ұнай қалған жиырма

Мың бір түн – Өмір Кітапты, Мың рет оқы, мейлің, Сен. Есепке құрған бақытты, Мың-миллион теңге деп жүрсең… Оқи бер

Өр тұлғасы тауға айналып, Көк тіреген құзар шыңнан дулығасы аумай қалып, «Күлдір-күлдір кісінеген күреңдей» боп, …Күре тамыры білеудей боп, Кесек

Бақыт деген не деп балам сұрады. Балам, бақыт алуан түрден тұрады! Бақыт деген — атқан таңның шуағы, Бақыт деген —

Ақ елік, аққу, аппағым – қызым, Өзіңе теңеу таппадым, қызым. Алдыңнан сенің бағынды ашсын Ақжолға қадам басқаның, қызым! Ақ елік,

Жеріңді дұшпан шаппаса, Шалмаса мәңгі жүзіңді өрт; Ішіңді үңгіп жатпаса Қызғаныш деген қызыл құрт, Бұл, достым, бақыт емес пе?! Жүрегін

Бұ заманда не ғаріп? Ақ қалалы боз ғаріп. Жақсыларға айтпаған, Асыл шырын сөз ғаріп. Замандасы болмаса, Қария болар шын ғаріп.

Қазақтың түп атасы батыр Түрік, «Арабсың» деген сөздің түбі шірік. «Пәленше сахабаның затысың»деп, Алдаған дін жамылған өңкей жүлік. Адамның тұқымынан

Тайпалғырдың таңдап мініп тәуірін, Белшесінен кешіп жүріп мұнайды, Бақыт деген – байлық болса, бауырым, Байлар неге жылайды? Жаннан емес, тәннен

Су тасып жатыр… Су басып жатыр, су басып жатыр, Шығыстың байтақ даласын. Қиналған халық шуласып жатыр Арқалап тасып баласын. Үйлері