Әңгіме

Бүкіл Шығыс Алтай өлкесіне аты мәлім, мыңдап жылқы, қоралап қой өргізген, дәулетіне қыдыр қонған атақты бай Ақдәулеттің науқастанғанына да міне,

Адамдарға мына өмірді сонша қызықты және тартымды етіп тұрған құдірет – бақыт екендігі күмәнсіз шындық. Кез келген адам, бұл өмірде

Бұрын біздің ауылда жігіттер үйленерде қызды алып қашатын. Ұзату тойы болатындар сирек еді. Алып қашқанда, қыздың келісімімен, әрине. Бірақ ол

Бір күні қартайған анасынан құтылмақ болған бозбала оны орманға апарып тастамақ болады. Сөйтіп, анасын арқалап ауылдан алыстап, тауға қарай тартады.

«Тұрмысқа кеш шықтым. Оқу қудық, одан жұмыс дедік, жігітке көңіл бөлуге шорқақтау болдым. Анам емес, әкем көп уайымдайтын, «қызым сен

Таңғы шәйларын енді ауызға ала бергенде Асса-лау-ма-ға- лей-күм деп қырылдақ үнін барынша созып біреу ішке кірді. Сақалына қырау қатып өзімен

Аса бір жылдамдықпен лайланып ағып жатқан суға қарап тұрған Бақтыгүлдің бойын үрей биледі Тәңірі алдында кешірілмес күнәға батарын сезгенімен кеудесіне

Ақ пен қараның ара жігін айыра білетін ата-бабаларымызға, қара қылды қақ жарған әділдігі үшін, Алла тағала абыройды да үйіп төгіп

Шыбын жаны шырқырап, сырқаты тәнді сыздатқан сайын Бибісара әжей жарық дүниеден күдер үзе бастаған. Қылдай өңештен қылтанақтай ас өтпейді. Ерні

“Аңқау елге, арамза молда”- көбейген заман болды. Бүгінде бейнеті адал адамның қадірі жоқ. Себебі оның жарнамасы жоқ. Шенді адам есеп